Φυλές Ιπποειδών

Ελληνικός Όνος

Ιστορικά Στοιχεία

Το δεύτερο μέλος της ιππικής οικογένειας που ζει στην Ελλάδα, εδώ και χιλιάδες χρόνια είναι ο όνος ή γάιδαρος (Equus africanus asinus). Ο γάιδαρος, λόγω των εξαιρετικών χαρακτηριστικών του, αποτέλεσε μέρος της ζωής και της καθημερινότητας των ελλήνων. Τον συναντάμε πολύ συχνά στην μυθολογία και στην ιστορία. Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες τα γαϊδούρια δεν διακρίνονταν σε φυλές αλλά σε 6 κατηγορίες ανάλογα με το μέγεθος. Στον ελλαδικό χώρο έχουμε παραδοσιακά 2 είδη γαϊδουριών, το Ελληνικό, που εμπίπτει στην πρώτη κατηγορία μεγέθους (μικρόσωμο) και το Κυπριακό, που εμπίπτει στη τέταρτη (μέσου-μεγάλου μεγέθους). Η απουσία οργανωμένων εκτροφών και η ελεύθερη εισαγωγή ανά τις δεκαετίες έχει δημιουργήσει την πολυμορφία, που παρατηρείται στον πληθυσμό των γαϊδουριών της πατρίδας μας σήμερα. Τις τελευταίες δεκαετίες λόγω της εύκολης μετακίνησης ζώων από το ένα μέρος στο άλλο, ακόμα και δυσπρόσιτες περιοχές, συνήθως της νησιωτικής χώρας, που είχαν απομονωμένους και ονομαστούς πληθυσμούς γαϊδουριών έχασαν την «καθαρότητά» τους.

Μορφολογικά Χαρακτηριστικά

Τα ελληνικά γαϊδούρια, σε σύγκριση με τα άλογα, χαρακτηρίζονται από τα μακριά αυτιά τους, το μεγάλο κεφάλι και την όρθια χαίτη. Ακόμα, στερούνται προκόμης, που έχουν τα άλογα, ενώ η ουρά τους μοιάζει με αγελάδας. Το κλασικό Ελληνικό γαϊδουράκι είναι αυτό της πρώτης κατηγορίας και συνήθως αποκαλείται ως ο «Μεσογειακός όνος» επειδή ζώα της ίδιας κατηγορίας συναντώνται, εκτός από την Ελλάδα, στην Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία και Πορτογαλία. 

Χρήση

Πληθυσμός*

Η φυλή βρίσκεται σε κατάσταση ‘Κρίσιμη’ (2019).

(Για να μάθετε περισσότερα για αυτήν τη φυλή, ενημερωθείτε για το βιβλίο μας εδώ->)

*Για το σύστημα κατάταξης των φυλών ανάλογα με την κατάσταση διατήρησης τους δείτε εδώ->)

Σε πολλές περιοχές της χώρας μας υπάρχουν ακόμα και σήμερα ελεύθερα άλογα, που τα περισσότερά ανήκουν στη φυλή Πίνδου. Τα περισσότερα από τα άλογα αυτά είναι αγροτικά ζώα που αφέθηκαν ελεύθερα κάποια στιγμή της ζωής τους.

Ανδραβίδας

Ιστορικά στοιχεία

Το άλογο της φυλής Ανδραβίδας ή Πεδινής Ηλείας προέρχεται από την εύφορη πεδινή Ηλεία. Η περιοχή έχει μακρά ιππική παράδοση, αφού στη Σκιλλούντα της Ηλείας, ο Ξενοφών (431-354π.Χ.) έγραψε δύο από τα παλαιότερα εγχειρίδια στον κόσμο, σχετικά με την διαχείριση αλόγων, το «ΠΕΡΙ ΙΠΠΙΚΗΣ» και τον «ΙΠΠΑΡΧΙΚΟ». Το 1928 με πρωτοβουλία της “Φιλίππου Ενώσεως Ελλάδας”, οργανώνεται η πρώτη «Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας», που είναι η παλαιότερη έκθεση στην πατρίδα μας και συνεχίζεται αδιάλειπτα από τότε μέχρι σήμερα.

Μορφολογικά χαρακτηριστικά

Σήμερα τα άλογα της φυλής Ανδραβίδας διατηρούν πολλά από τα μορφολογικά  χαρακτηριστικά των προγόνων τους. Το άλογο της φυλής Ανδραβίδας είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος άλογο των ελληνικών φυλών με σωματικές αναλογίες παρόμοιες με αυτές των ευρωπαϊκών αθλητικών αλόγων.

Χρήση

Εξαιτίας της ρωμαλέας σωματικής διάπλασης του το άλογο της Ανδραβίδας είναι κατάλληλο για πολλές χρήσεις.

Πληθυσμός*

Το άλογο της φυλής Ανδραβίδας βρίσκεται από άποψη κινδύνου σε «Κρίσιμη» κατάσταση (2019).

(Για να μάθετε περισσότερα για αυτήν τη φυλή, ενημερωθείτε για το βιβλίο μας εδώ->)

*Για το σύστημα κατάταξης των φυλών ανάλογα με την κατάσταση διατήρησης τους δείτε εδώ->)