Φυλές Σκύλων

  Η καταγωγή του σκύλου (Canis lupus familiaris) συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο μελέτης αλλά γενικά θεωρείται ότι κατάγεται από τον λύκο (Canis lupus), από τον οποίο διαχωρίστηκε πριν από 10000 ως 50000 χρόνια. Η εκτροφή του σκύλου αρχίζει πριν από 10000 χρόνια με την εγκατάσταση του ανθρώπου σε μόνιμους οικισμούς. Στην Ελλάδα, δεν είναι γνωστό πότε αφίχθηκε ο σκύλος, αλλά προϊστορικά ευρήματα φανερώνουν την ύπαρξη του εδώ και χιλιάδες χρόνια. Στους ιστορικούς χρόνους ο σκύλος εμφανίζεται ως αναπόσπαστο μέρος της μυθολογίας και ενσωματωμένος στην καθημερινότητα της αρχαίας Ελληνικής κοινωνίας. Συναντάται ως οικόσιτο ζώο σε ρόλο φύλακα, ποιμενικού, κυνηγού και συντρόφου. Η μορφή σκύλων διαφόρων τύπων καταγράφεται εκτεταμένα σε αρχαίες αναπαραστάσεις (αγαλματίδια, αμφορείς, γλυπτά). Παράλληλα η βιολογία και η διαχείρισή τους περιγράφεται σε γραπτές πηγές, όπως στο περί Κυνηγίου (Κυνηγετικός) του Ξενοφώντος. Τους επόμενους αιώνες μέχρι και τη βυζαντινή εποχή, υπάρχουν ελάχιστες γραπτές πηγές, όπως και κατά την Οθωμανική περίοδο, όπου οι πληροφορίες για σκύλους στην Ελλάδα βασίζονται κυρίως σε διηγήσεις και απεικονίσεις Ευρωπαίων περιηγητών. Τον 19^ο αιώνα και έως τα μέσα του 20^ου αιώνα, ζωολόγοι και περιηγητές από την Ευρώπη, αναφέρονται σε ομοιότητα των σκύλων της αρχαιότητας με αυτούς που παρατηρούσαν, στις διάφορες περιοχές της χώρας μας που επισκέπτονταν. Την ίδια περίοδο, οι Ελληνικές πηγές περιέχουν υποτυπώδεις πληροφορίες.
  Οι βάσεις της οργανωμένης κυνολογίας τέθηκαν μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο με την ίδρυση του Ελληνικού Κυνολογικού Οργανισμού (Ε.Κ.Ο.) και την διεθνή αναγνώριση του Ελληνικού Ιχνηλάτη (1959) ως πρώτη φυλή με καταγωγή την Ελλάδα. Την δεκαετία του 1950 έγιναν οι πρώτες εκθέσεις μορφολογίας σκύλων και η έναρξη της μελέτης του Κρητικού Λαγωνικού, του Λαγωνικού της Ρόδου και του Ελληνικού Ιχνηλάτη. Τον Ε.Κ.Ο. διαδέχεται το 1985 ο Κυνολογικός Όμιλος Ελλάδας (Κ.Ο.Ε.), ως αποκλειστικός αρμόδιος φορέας σε θέματα σκύλων, που εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Διεθνή Κυνολογική Ομοσπονδία (Federation Cynologique Internationale). Η μελέτη των αυτόχθονων φυλών σκύλων, από το 1990 και υπό την αιγίδα του Κ.Ο.Ε., γνωρίζει μεγάλη εξέλιξη. Τα τελευταία χρόνια έχουν αναγνωριστεί πέντε νέες αυτόχθονες φυλές σε εθνικό επίπεδο: ο Ελληνικός Ποιμενικός (2000), ο Κρητικός Λαγωνικός (2003), το Λευκό Ελληνικό Τσοπανόσκυλο (2006), το Κοκόνι (2006) και ο Μολοσσός της Ηπείρου(2006), ανεβάζοντας το σύνολό των ελληνικών φυλών σε έξη. Η διεθνής αναγνώρισης των νέων φυλών απαιτεί την ικανοποίηση αυστηρών κριτηρίων της Διεθνούς Κυνολογικής Ομοσπονδίας (F.C.I.) και οι εκτροφείς τους εργάζονται σταθερά προς αυτό τον σκοπό.
  Οι Ελληνικές φυλές σκύλων παραδοσιακά απειλούνται από τις εισαγωγές ξένων φυλών, τις διασταυρώσεις και την έλλειψη εμπεριστατωμένων μελετών. Μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, αναφέρονται κυρίως από ξένες πηγές (Reichenbach 1830, Keller 1911, R.Leyer 1904-1905, Cliffornd L. Hubbard, 1947), αλλά και από τοπικές πηγές η ύπαρξη τοπικών σκύλων, κυρίως κυνηγετικών, όπως η Λαγωνίκα Θεσσαλίας, ο Κρικελιώτικος Ιχνηλάτης, ο Λακωνικός Λαγωνικός, ο Σουλιώτικος Αγριοχοιροθήρας και διάφοροι ποιμενικοί σκύλοι της Πελοποννήσου.
  Σήμερα, εκτός των αναγνωρισμένων φυλών, υπάρχουν ακόμη τοπικοί πληθυσμοί σκύλων, όπως το Ροδίτικο Κυνηγόσκυλο (α), το Κορδολούρι της Σκύρου(β) και η Αλωπεκίδα (γ), οι οποίοι διατηρούνται από κυνόφιλους και για τους οποίους γίνεται προσπάθεια αναγνώρισης τους ως αυτόχθονες φυλές. Πλήρες φυλετικό πρότυπο των αναγνωρισμένων φυλών υπάρχει στην ιστοσελίδα του Κ.Ο.Ε.

Ελληνικός Ιχνηλάτης	Ελληνικός Ποιμενικός	Μολοσσός της Ηπείρου
Λευκό Ελληνικό Τσοπανόσκυλο	Κρητικός Λαγωνικός	Κοκόνι